Evet, şimdi bunu hiç çekinmeden söyleyebiliyorum. Dudaklarını dışa bükerek konuşmanı özledim, koluma sarılıp elma şekeri isteyen çocuk edasıyla günün en küçük telaşlarını değerli kılmanı özledim.
Seni özledim
Aslında ben bunu söylemekten hiç çekinmedim. Üzerime yapışan ve ne yaptıysam atamadığım üvey evladım olan vakarımın kusuruna bakmadan ve arzularımın hiçbirine laf ettirmeden koşturduğum gecelerde arka bahçeye bakan bir pencerenin kenarına kapı komşu cümleler kurdum. Kurduğum cümlelerin hiçbir öğesinden çekinmedim ve zira hiç sözde öznelerim olmadı benim.
Seni özledim
Şimdi, sana kurduğum cümleleri bulut yapıp yolladığım pencerede ve gece yarısı kapısına dayandığım adı cadde olan bir evde yanan benliğimin izlerini devşiriyorum çıkarsızca. Sonrası yok, biliyorum ve belki de bu yüzden bu kadar sarılıyorum.
Seni özledim
Sadece bil istedim…
5 yorum:
ilk blogunun ilk yazısına ilk yorumu yazmak bana kısmetmiş. şerefine koca bir hoşgeldin ;)
özlendiginide bilmek yetmiyorki bazen insana..özlendigini gözde, yürekte hissetmek istiyor..özlemin sevgiyle kucaklanmasını bekliyor..bende bunu bilmeni istedim..hos geldin sefalar getirdin:)
abi hadi hayırlı olsun. blog camiası bugünü de hatırlayıp önemli gün ve haftalara ekleyecek ;)
özgürcüm nam-i deger sevda sözlerinin babasi hoşgeldiinnn valla burda herkes geyik iyi oldu sen biraz duygu kat ortaya karişik alevli :)
Herkese teşekkürler.
Umarım güzel olur...
Yorum Gönder